Projekt ustawy o Krajowej Sieci Kardiologicznej (tzw. KSK), zakłada m.in. zapewnienie ciągłości opieki kardiologicznej od etapu diagnostyki kardiologicznej, przez fazę leczenia kardiologicznego i rehabilitacji, po dalsze leczenie w ramach świadczeń specjalistycznych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej lub w ramach podstawowej opieki zdrowotnej lub opieki długoterminowej. Dzięki optymalizacji procesu diagnostyki i leczenia chorób układu krążenia oraz monitorowaniu efektów leczenia zostanie zapewniona wysoka jakość świadczeń opieki zdrowotnej na każdym etapie ChUK.

Nowa struktura organizacyjna i nowy model zarządzania

Projektowana regulacja wprowadza nową strukturę organizacyjną i nowy model zarządzania opieką kardiologiczną, które usprawnią organizację systemu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie ChUK. Podmioty lecznicze spełniające kryteria kwalifikacyjne określone w projektowanej ustawie utworzą KSK.

Monitorowanie jakości opieki kardiologicznej w ramach KSK będzie prowadził NFZ we współpracy z ośrodkiem koordynującym KSK, czyli Narodowym Instytutem Kardiologii Stefana kardynała Wyszyńskiego – Państwowym Instytutem Badawczym. Projekt ustawy przewiduje utworzenie Krajowej Rady Kardiologicznej, która będzie pełniła funkcję opiniodawczo-doradczą dla ministra właściwego do spraw zdrowia i Prezesa NFZ.

Kwalifikacja na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK będzie procesem wystandaryzowanym, opartym na obiektywnych kryteriach odnoszących się m.in. do liczby i kwalifikacji personelu medycznego oraz potencjału diagnostyczno-terapeutycznego, zapewniającego odpowiednią jakość i bezpieczeństwo udzielanych świadczeń gwarantowanych oraz liczby i rodzaju wykonywanych procedur medycznych lub liczby świadczeniobiorców, którym są udzielane świadczenia opieki zdrowotnej, w określonych obszarach.

Struktura KSK i Centra Doskonałości Kardiologicznej

Strukturę KSK będą tworzyć Ośrodki Kardiologiczne I poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej (tzw. „OK I”), oraz Ośrodki Kardiologiczne II poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK (tzw. „OK II”). Podmioty lecznicze zakwalifikowane do KSK mogą tworzyć w ramach OK I lub OK II - Centra Doskonałości Kardiologicznej, (tzw., CDK”), czyli centra wyspecjalizowane w diagnostyce i leczeniu określonego rodzaju lub grupy jednostek chorobowych z zakresu ChUK.

Ośrodki współpracujące

Niezakwalifikowane do KSK podmioty lecznicze realizujące w ramach umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia, zwanym dalej ,,NFZ”, świadczenia opieki zdrowotnej z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej lub diagnostyki kardiologicznej i leczenia kardiologicznego, lub rehabilitacji kardiologicznej albo opieki długoterminowej, współpracujące z ośrodkami zakwalifikowanymi do KSK w zakresie sprawowania i koordynacji opieki kardiologicznej nad świadczeniobiorcą, będą stanowiły tzw. ośrodki współpracujące. Podmioty lecznicze niewchodzące w skład KSK nie będą uprawnione do realizacji świadczeń gwarantowanych z zakresu kardiologii interwencyjnej, elektroterapii i elektrofizjologii, z wyjątkiem świadczeń udzielanych w stanach nagłych zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 146, z późn. zm.).

Okres przejściowy na przygotowanie

Przewidziano okres przejściowy na przygotowanie się przez podmioty lecznicze do spełnienia wymagań niezbędnych do przystąpienia do KSK na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej. Podmioty lecznicze, które zawarły z NFZ umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu opieki kardiologicznej przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy wejdą do KSK, a umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, zawarte przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy zachowają ważność.

Kwalifikacja ośrodków kardiologicznych

Pierwsza kwalifikacja na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK zostanie przeprowadzona w terminie do 6 miesięcy od dnia wejścia w życie projektowanej ustawy, w oparciu o kryteria określone w tej ustawie i szczegółowe kryteria określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia, wydanego na mocy upoważnienia zawartego w ustawie.

Kwalifikacji ośrodków kardiologicznych na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK i okresowej weryfikacji spełniania przez podmioty lecznicze zakwalifikowane do KSK, kryteriów warunkujących przynależność do danego poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK, będzie dokonywał Prezes NFZ, w oparciu o dane przetwarzane w systemie KSK oraz na podstawie kryteriów, o których mowa powyżej. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do spełniania przez podmiot leczniczy kryteriów warunkujących przynależność do danego poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej, Prezes NFZ może wystąpić o opinię do Rady.

Weryfikacja spełniania przez podmiot leczniczy zakwalifikowany do KSK na określony poziom zabezpieczenia opieki kardiologicznej kryteriów warunkujących przynależność do danego poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej, będzie dokonywana co 2 lata, z wyjątkiem weryfikacji pierwszego wykazu podmiotów zakwalifikowanych do KSK planowanego do ogłoszenia w 2025 r. po zakończeniu pierwszej kwalifikacji, która dokonywana jest na rok od dnia ogłoszenia tego wykazu.

Wyniki weryfikacji będą decydować o pozostaniu świadczeniodawcy na danym poziomie zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK, zmianie poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej na wyższy, zmianie poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej na niższy, jak również o wyłączeniu z KSK.

Weryfikacji spełniania przez podmiot leczniczy zakwalifikowany do KSK odpowiedniego poziomu wskaźników jakości opieki kardiologicznej, decydującego o zakresach świadczeń opieki kardiologicznej, kwalifikujących się do finansowania w ramach KSK, będzie dokonywała, co 2 lata, Rada począwszy od dnia pierwszego obliczenia wskaźników jakości opieki kardiologicznej, na podstawie analizy o poziomie jakości opieki kardiologicznej przeprowadzanej przez NFZ w oparciu analizę danych pozyskanych z systemu KSK.

Podmioty lecznicze wchodzące w skład KSK będą obowiązane do przekazywania danych do systemu KSK stanowiącego moduł systemu, o którym mowa ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2023 r. poz. 2365). System ten będzie m.in. umożliwiał generowanie raportów o poziomie jakości opieki kardiologicznej w ramach KSK.

Wzrost efektywności leczenia ChUK

NFZ, na poziomie krajowym, będzie odpowiedzialny za prowadzenie infolinii kardiologicznej, w ramach której będzie udzielany pełen zakres informacji o organizacji opieki kardiologicznej w ramach KSK, w tym o możliwości uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej.

Ustanowienie KSK ma na celu wzrost efektywności leczenia ChUK, zarówno w skali całego kraju, jak i w odniesieniu do społeczności lokalnych, dzięki standaryzacji i koordynacji opieki kardiologicznej oraz monitorowaniu jakości na każdym jej etapie udzielania. W konsekwencji umożliwi to odwrócenie niekorzystnych trendów epidemiologicznych oraz pozwoli na obniżenie społecznych kosztów obciążenia ChUK.

KSK ma zapewnić, aby nie pominięto żadnego z etapów opieki kardiologicznej, jak również by ich realizacja przebiegała według ściśle określonych ustandaryzowanych kluczowych zaleceń, przy współpracy specjalistów różnych dziedzin medycyny. Priorytetem w tym zakresie jest, aby każdy pacjent, niezależnie od miejsca zamieszkania otrzymywał opiekę kardiologiczną opartą o jednakowe standardy diagnostyczno-terapeutyczne, czyli jednolicie zdefiniowane ścieżki pacjenta, a system elastycznie odpowiadał na ich potrzeby. Oczekiwanym efektem wprowadzenia KSK jest poprawa bezpieczeństwa i jakości leczenia kardiologicznego, poprawa satysfakcji pacjenta oraz optymalizacja kosztowa opieki kardiologicznej.

Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to IV kwartał br.

***

Choroby Układu Krążenia (ChUK) od lat pozostają głównym wyzwaniem dla systemu ochrony zdrowia, przyczyniając się do największej liczby zgonów Polek i Polaków. Liczba chorych na ChUK w kraju stale wzrasta, czego przyczyną jest zarówno proces starzenia się społeczeństwa, jak i wzrost narażenia na czynniki związane ze stylem życia. Oprócz nieuchronnych zmian epidemiologicznych i demograficznych, negatywną sytuację w polskim sektorze ochrony zdrowia pogłębił brak koordynacji podstawowej opieki zdrowotnej z innymi sektorami systemu oraz niekontrolowany rozwój najdroższej formy opieki medycznej jaką jest leczenie szpitalne.

Źródło: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów