Odległe wyniki leczenia pacjentów z zespołem preekscytacji w oparciu o publikację pracowników IK

W 2013 r. w International Journal of Cardiology ukazała się oryginalna publikacja autorstwa pracowników Instytutu Kardiologii, w której omówione zostały odległe wyniki leczenia pacjentów z zespołem preekscytacji:

Orczykowski M, Walczak F, Derejko P, Bodalski R, Urbanek P, Zakrzewska-Koperska
J, Przybylski A, Kępski R, Jedynak Z, Maryniak A, Miszczak-Knecht M, Bieganowska K, Szufladowicz E, Biederman A, Bilińska M, Szumowski L. Ventricular fibrillation risk factors in over one thousand patients with accessory pathways. Int J Cardiol. 2013 Jul 31;167(2):525-30; (IF=5.509; MNiSW=35).

W powyższej pracy wykazano, że mężczyźni z jawnymi cechami preekscytacji i mnogimi lub szerokimi szlakami dodatkowymi są szczególnie zagrożeni wystąpieniem migotania komór (VF).
Ponadto zwraca uwagę fakt, że istnieją dwa szczyty występowania VF u pacjentów z WPW, 2 i 3 dekada związana z aktywacją układu współczulnego i 5 dekada życia związana z dodatkowymi czynnikami ryzyka (choroba wieńcowa, dyslipidemia, migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze).

Praca ta, z uwagi na największą na świecie grupę pacjentów z WPW po skutecznej reanimacji z VF i bardzo dużą grupę kontrolną pacjentów z WPW bez VF, może być istotnym argumentem w dyskusji na temat standardów postępowania.