Spontaniczne rozwarstwienie tętnicy wieńcowej
Spontaniczne rozwarstwienie tętnicy wieńcowej
(ang. spontaneous coronary artery dissection, SCAD) jest nowo poznaną chorobą naczyń wieńcowych i stanowi jedną z przyczyn ostrego zespołu wieńcowego. Niestety nadal niewielka świadomość istnienia tej choroby wśród lekarzy powoduje jej niską rozpoznawalność.
W momencie wystąpienia rozwarstwienia tętnicy wieńcowej dochodzi do wnikania krwi w ścianę naczynia i powstania fałszywego kanału przepływu krwi. Nagłe zwiększanie się średnicy fałszywego kanału doprowadza dynamicznie do zwężenia prawdziwego światła tętnicy mogąc w konsekwencji zaburzyć przepływ do obwodowego segmentu naczynia wieńcowego i doprowadzić do zawału mięśnia sercowego.
Występowanie
Zjawisko to dotyczy zwykle młodych, zdrowych kobiet nieobciążonych powszechnie uznanymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego. Znacznie częstsze występowanie rozwarstwienia u młodych kobiet nasuwa podejrzenie potencjalnego wpływu hormonów płciowych na występowanie SCAD, choć jak dotąd taki związek nie został udowodniony.
Leczenie
Istnieje wiele prac sugerujących współwystępowanie SCAD z innymi chorobami m.in. dysplazją włóknisto-mięśniową (FMD- fibromuscular dysplasia). U chorych po przebytym spontanicznym rozwarstwieniu stwierdzano w wykonanych badaniach tomografii komputerowej obecność tętniaków w obrębie m.in. tętnic mózgowych, szyjnych lub nerkowych. Dlatego ważne jest przeprowadzenie u osób po przebytym SCAD badań wykluczających te choroby.
Optymalny sposób postępowania z chorymi ze SCAD nie został dotychczas ustalony. Aktualnie uważa się, iż u pacjentów w stabilnym stanie klinicznym, z drożną tętnicą wieńcową lub zamkniętą tętnicą o niewielkim obszarze unaczynienia, najwłaściwszym wydaje się być postępowanie zachowawcze. U chorych niestabilnych, z przedłużającymi się objawami niedokrwienia mięśnia sercowego należy rozważyć leczenie inwazyjne. Metodą z wyboru u tych chorych jest przezskórna angioplastyka wieńcowa.
Międzynarodowy projekt "SCAD"
Istnieje wciąż wiele pytań dotyczących etiopatogenezy i optymalnego sposobu postępowania z chorymi ze SCAD. Z tego powodu powstał międzynarodowy projekt „SCAD” pod auspicjami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, którego zadaniem jest znalezienie odpowiedzi na wiele pytań dotyczących tego zagadnienia. Projekt ten jest w Polsce koordynowany przez Instytut Kardiologii w Warszawie - członkiem Komitetu Sterującego jest Pan Prof. dr hab. Andrzej Januszewicz, kierownik Kliniki Nadciśnienia Tętniczego a koordynatorem Pan dr hab. med. Jacek Kądziela z Kliniki Kardiologii i Angiologii Interwencyjnej. Instytut Kardiologii posiada największe doświadczenie w diagnostyce i leczeniu Pacjentów z dysplazją włóknisto-mięśniową i po przebytym rozwarstwieniu.
Obecnie istnieje możliwość zaplanowania i wykonania kompleksowych badań kontrolnych - zachęcamy do kierowania chorych po przebytym SCAD do Instytutu Kardiologii w Warszawie. Wszelkie pytania można kierować droga mailową na adres scad@ikard.pl